رادیولوژیست نباید بی‌پول باشد؛ ماهی ۸۰ میلیون تومان درآمد دارم
مصاحبه اختصاصی با مجله سرپوش
در همان مدت ۲۰ دقیقه ای که صحبت کردیم، نه میزان درآمدش را پنهان کرد و نه اعتقاداتش را. اهل شهر میاندوآب استان آذربایجان غربی و ۵۷ ساله است و دو دختر دارد. دکتر جلال جلال شکوهی، رئیس انجمن رادیولوژی ایران است که به بهانه روز جهانی رادیولوژی با او همکلام شدیم تا در فضایی صریح و خودمانی از دغدغه های خودش و رادیولوژیست ها بشنویم
به گزارش سلامت آنلاین، دکتر جلال شکوهی، خودش را به کار با دستگاه های تصویر برداری محدود نکرده و دستی هم در عکاسی دارد. هر جای دنیا که برود، به قول خودش، حتما عکس هم می گیرد. در طول مصاحبه خیلی ;راحت و بدون استفاده از کلمات قلمبه سلمبه حرف می زند. همسرش هم متخصص داخلی است که مدتی کار طبابت کرده، اما حالا خانه داری را به بودن در مطب ترجیح می دهد.
آقای دکتر، دوست دارید مصاحبه را از کجا شروع کنیم؟
از تعرفه های رادیولوژی که پایین است
بعضی رشته های پزشکی هم از پایین بودن تعرفه ها دلخورند
همین طور است. در مورد تعرفه های رادیولوژی جلساتی با معاون درمان وزارت بهداشت داشتیم و کارگروه هم معرفی کردیم. امیدواریم در ویرایش چهارم کتاب تعرفه ها، حقی از رادیولوژیست ها ضایع نشود. چون هیات دولت اعلام کرده بین ۲۲ تا ۴۵ درصد از تعرفه رادیولوژیست ها کم می شود که زیاد است.
با این وضعیت تعرفه ها و با وجود مراکز تصویر برداری MRI متعددی که فعالیت می کنند، دیگر تقریبا جایی برای رادیولوژی باقی نمانده است. جریان رادیولوژیست ها درست مثل تقابل دوربین های عکاسی های آنالوگ با دیجیتال است که وقتی دوربین دیجیتالی وارد بازار شد، تا ۸۰ درصد بساط دوربین های آنالوگ هم جمع شد.
عکاسی هم می کنید؟
بله، از اول ذوق عکاسی داشتم و این طور نبود که پیش کسی بروم و عکاسی را یاد بگیرم. هر چیزی که یاد گرفتم از مطالعات خودم بود. طوری که الان تمام اصطلاحات آنان را بلدم. تقریبا از سال ۱۳۵۸ خودم عکاسی می کنم و از آن زمان به این طرف بین ۷۰ تا ۸۰ دوربین مختلف جمع آوری کرده ام. یادم است اولین دوربینم را که یک دوربین ۱۱۰ بود به قیمت ۱۲ تومان خریدم. اولین دوربین دیجیتال را من به ایران آوردم و تا جایی که تحقیق کردم، قبل از آن دوربین دیجیتال در ایران وجود نداشت. حتی از «مرد نمکی» عکس CT SCAN هم تهیه کردم و بعد جمجمه اش را ساختم که قیمت پلاستیک سرش که نوعی پلیمر خاص است، خارج از ایران ۱۰ هزار دلار است، اما در ایران برای ما چهار میلیون تومان تمام شد.
پس موزه دوربین های تان حسابی دیدنی است. جز تعرفه، رادیولوژیست ها چه مشکلاتی دارند؟
همین فیلم رادیولوژی که دست مردم می دهیم، خودش یک مشکل بزرگ است. در کشورهای اروپایی مقدار فیلمی که صرف رادیولوژی می شود، کمتر از ایران است. آن ها رادیولوژی دیجیتال دست مردم می دهند و بعد پزشک با وارد کردن یک کد در رایانه به فیلم های رادیولوژی بیمار دسترسی پیدا می کند.
اگر بیماری برای گرفتن عکس رادیولوژی به شما مراجعه کند و پول نداشته باشد، کارش را انجام می دهید؟
از این بیماران هم داشتیم که پول نداشتند و رایگان هم کارشان را انجام دادیم.
وضعیت رادیولوژی را در ایران چطور ارزیابی می کنید؟
از نظر نیروی انسانی شرایط خیلی خوبی داریم، اما بخش دولتی نمی تواند رادیولوژیست را جذب کند. البته وقتی این پیراپزشک طرحش را گذرانده و آزاد است که مطب بزند، چرا باید جذب بخش دولتی شود. به نظرم باید برایش جاذبه ایجاد کنیم و بگوییم به شرطی می توانی مطب بزنی که بعد از ظهرها در بخش دولتی کار کنی.
به جوان ها توصیه می کنید که وارد رشته رادیولوژی شوند؟
رادیولوژی الان یک رشته ورشکسته است. سه سال است می خواهیم دستگاه MRI مان را تعویض کنیم، اما نمی توانیم.
چرا؟
چون قیمتش پنج میلیارد تومان است و بانک هم بیشتر از یک و نیم میلیارد تومان وام نمی دهد. طول عمر دستگاه های MRI بین سه تا پنج سال است، اما برخی از دستگاه های ما بالای ۱۰ سال عمر دارند. مجبوریم با همین هایی که داریم بسازیم.
